Good Bye LENIN !

Wolfgang Becker'in yönettiği, 121 dakikalık, Alman yapımı, Almanlarda bizdeki Babam ve Oğlum etkisi gösteren, mendil satışlarında ve eski Doğu Avrupa eşyaları satışında rekorlar da kırdıran başarılı bir filmdir.

1989 yılında, Doğu Almanya'da yaşayan Alex'in annesi sıkı bir devrimcidir ve sosyalizme gönülden bağlı, halktan itibar gören bir entellektüeldir, oğlu ise devrimci ancak üst yapının baskısından şikayetçidir,bir eylemde içeri girer, annesi fenalaşır. Komadan çıkana kadar değişimle gelen eylemde tanıştığı ve annesine de bakan Rus hemşireyle arası gayet iyiye gitmektedir, ancak olan değişiklikler sadece bundan ibaret değildir, Berlin Duvarı yıkılmış, SSCB dağılmış, kapitalizm Doğu Almanya Demokratik Devletinin eski sınırlarına girmiş, herşey değişmiştir...

Film cekme arzusu ile yasayan arkadasi Denis sayesinde onu kalibinin dayanamayacağı bu değişikliklerden onu uzak tutmaya çalışırlar; biz de bu arada güleriz çokca.... Fosforlu renklere, kaplan desenlere bulanmış garip giyitlerin ve ev eşyalarının gelişi; yakın geçmişi inanılmaz bir hızla silişi ve Alex'in ablasında da görülebilinen hızlı uyum, herşeyin bir anda değişmesi, sosyalist sistemde ucuz bir marketin bir anda pahalı ve cafcaflı bir süpermarket oluvermesi, iç dinamiklerin yıkılması turşu örneğiyle.. Doğu–Batı diyalektiğini bölünmüş ve bir daha gerçekten birleşememiş Almanya'da karşımıza getirir. Ayrıca Avrupa film akademisi tarafından verilen 16. avrupa film ödülleri'nde “en iyi avrupa filmi ödülü”nü almış ve filmin başrol oyuncularından daniel bruhl'ün de “en iyi erkek oyuncu” seçilmiştir filmdeki perfonmansı ile.

Benim en çok aklımda kalan asansördeki gamalı hacı görüen ve ardından aşağı indiğinde Lenin heykelinin parçalınışını gören Alex'in annesidir; bunun dışında turşu, porno endüstürisinin Doğu Almanya'daki karşılanışı ve sonundaki "Ben hayal ettiğim ülkeyi anneme canlandırdım, annemin inandığını, ama sosyalist anayurdumuzda hiç olmayan sosyalizmi" sözleridir....